Rozdrabniacz bijakowy RG-1 do zboża i ziemniaków chroniący przed ciepłym powstającym w wyniku tarcia i separujący zanieczyszczenia.

Rozdrabniacz stosowany jest głównie w gorzelniach do mechanicznego rozdrabniania surowców (zboża, ziemniaki, itp.), umożliwiając stosowanie tzw. technologii „zimnego zacierania". Zaletą jego jest to, że w procesie rozdrabniania nie powstaje ciepło uboczne (ciepło tarcia) co sprawiło, że znalazł także zastosowanie do rozdrabniania surowców zawierających olejki eteryczne (suszona cebula, czosnek, itp.). W gorzelnictwie surowce rozdrabniane są na mokro z zachowaniem ogólnej proporcji 1/3 zboża + 2/3 wody. W stalowym korpusie rozdrabniacza usytuowany jest wirnik rozdrabniający z zamontowanymi obwodowo na 6-ciu ramionach zespołami uchylnych bijaków.

Elementem współpracującym z wirnikiem w procesie rozcierania jest kosz cierno-kalibrujący, składający się w górnej części z kloca ciernego a dalej obwodowo ułożonego w stosunku do wirnika sita szczelinowego. Podawanie strugi zboża realizuje ślimak przystawki dozującej napędzany motoreduktorem o bezstopniowej regulacji obrotów. Struga ziarna spada do niżej usytuowanego elementu korytowego, w którym w kierunku wirnika spływa strumień ciepłej wody (ok. 50 - 60 0C) przenosząc zadozowane zboże przez progową kaskadę do komory wirnikowej.

Element korytowy, z progową kaskadą u wylotu, stanowi wodny separator zanieczyszczeń stałych (kamyki, piasek, itp.) W przerwie pracy rozdrabniacza lub po jej zakończeniu, zgromadzone zanieczyszczenia usuwa się przez otwór wyczystkowy w korycie. W przypadku rozdrabniania ziemniaków, przystawka dozująca zboże jest demontowana a w elemencie korytowym rozdrabniacza montowany jest ślimak dozujący o średnicy 200 mm. Napęd ślimaka stanowi motoreduktor wcześniej napędzający ślimak przystawki.

Mieszanina rozdrobnionego surowca z wprowadzoną ciepłą wodą spływa do leja zbierającego, z którego przemieszcza się grawitacyjnie lub zostaje odpompowywana do kadzi zacierowej względnie zbiornika buforowego.

Efekty zastosowania w gorzelnictwie:

Dokładne rozdrobnienie surowca poprzez mechaniczne rozbicie struktur komórkowych umożliwia w technologii „zimnego zacierania" kontakt ziaren skrobi z preparatami enzymatycznymi hydrolizującymi skrobię na cukry proste podlegające fermentacji.

W porównaniu z technologią „gorącą" stosowaną powszechnie w gorzelnictwie uzyskuje się następujące korzyści:

• całkowita eliminacja procesu rozparowywania surowca,
• wykluczenie konieczności stosowania parnika,
• zwiększenie uzysku spirytusu z surowca,
• oszczędność energii w granicach około 40%,
• eliminacja karmelizacji skrobi (szczególnie ważne przy przeróbce ziemniaków nadmrożonych),
• znaczne zmniejszenie kosztów produkcji surówki,
• lepsze własności paszowe wywaru.